مقایسه ی سرشت و منش بیماران افسرده و افراد بهنجار

مقدمه: افسردگی یکی از شایع­ترین اختلالات روانی در تمام فرهنگ­ها است.افسردگی، ترکیبی از احساس غمگینی، تنهایی، تحریک­پذیری، بی­ارزشی و ناامیدی را به همراه دارد و محققان، به­طور مکرر از ارتباط بین سرشت و منش با افسردگی حمایت کرده­اند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه­ی ابعاد سرشت و منش در بیماران  افسرده و  افراد بهنجار بود. روش­ کار: جامعه ­ی آماری این پژوهش مقطعی در سال 1391، تمام مبتلایان به افسردگی اساسی در دامنه­ی سنی 30ـ24 سال مراجعه­کننده به مراکز بالینی شهر اردبیل و جامعه­ی بهنجار افراد غیر افسرده بودند. آزمودنی­ها 70 فرد مبتلا به افسردگی اساسی و 61 نفر بهنجار بودند که پرسش­نامه­های جمعیت­شناختی، افسردگی بک و سرشت و منش کلونینجر را تکمیل کردند. اطلاعات با آزمون­های تحلیل واریانس چند متغیری و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم­ افزار spss نسخه­ی 16 تحلیل گردیدند. یافته ­ها: افراد افسرده نسبت به گروه بهنجار، به­طور معنی­داری از نوجویی، آسیب­پرهیزی و خودفراروی بیشتر و همکاری، خودراهبری و پشتکار کمتری برخوردارند (001/0>p). هم­چنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه  نشان داد که 34 درصد از واریانس علایم افسردگی توسط ابعاد سرشت و منش پیش بینی می­شود.  نتیجه­ گیری: بین سرشت و منش با افسردگی، رابطه­ی معنی­داری وجود دارد و ابعاد سرشت و منش از متغیرهای تاثیرگذار در شدت نشانه­های افسردگی است.